Assamese poem | অসমীয়া কবিতা | জোন ননমা এটি নিশা | Jun nonoma eti nikha

জোন ননমা এটি নিশা ।
তোমাৰ এবুকু নষ্টালজিয়া আৰু মই ।
আজি বহুদিনেই হ'ল,
সপোনবোৰ কৰবালৈ উৰি গ'ল ।
আশাবোৰো গোট মাৰি কোনোবা একোণত থিতাপি ললে,
 ................ গোপনে ।
খিৰিকীখন মেলি বাহিৰলৈ চাওঁ ।
কাল ধুমুহাৰ সৈতে এবুকু অমানিশা।
অন্ধকাৰ আকাশৰ একোণত জিলমিল কৰা জোনটি দেখি,
মনটো অলপ পাতল যেন লাগিল ।
তালৈ একেথিৰে চাই ৰলো,
সিও সংগ্ৰাম কৰিছে জগত অন্ধকাৰৰ মাজত ।
শব্দহীন ভাষাৰে কিবা কোৱা যেন লাগিছে,
কিবা বুজাব বিচাৰিছে চাগে ।
আজি যে সি অকলশৰীয়া ।
এবুকু বিষাদেৰে পৰিপূৰ্ণ তাৰ হিয়া ।
কাষত নাই কোনো লগৰী ।
সিও আজি মোৰ দৰেই মুকলি আকাশলৈ চাই,
গুণগুণাই আছে বিষাদৰ গান ।